Znakiem szczególnym nowej szkoły gry na gitarze "Moro i Lilli" Gerharda Kocha-Darkowa jest przyjazna dzieciom koncepcja.
Począwszy od dużych arkuszy nutowych, poprzez przejrzystą prezentację materiału nauczania, aż po wiele atrakcyjnych ilustracji wykonanych przez artystę grafika Anję Rheims. Również dobór głównych bohaterów jest ukierunkowany na psychikę dziecka. Dzieci uwielbiają zwierzęta i łatwo identyfikują się z sympatyczną małpką Moro, która - co ważne dla gry na gitarze - jest wyposażona w palce. Z kolei jego partnerka, żyrafa Lilli, ma budowę ciała przypominającą gitarę.
Dzieci lubią się uczyć, a im lepiej się uczą, tym bardziej nauka jest zabawna i odbywa się za pomocą różnych zmysłów. Dlatego w "Moro i Lilli" uczniowie najpierw w bardzo praktyczny sposób poznają swój instrument i jego możliwości dźwiękowe, a następnie, jeszcze zanim przyjmą "klasyczną" postawę siedzącą, układają w muzykę małą historyjkę dźwiękową. Dlatego też każda nowa struna, którą poznaje się na gitarze, związana jest z grafiką zwierzęcia, dlatego też uczniowie mogą rysować gitarę, wpisywać nuty do zeszytu, odpowiadać na pytania i zagadki, rozwiązywać zadania lub grać w "memory" z kartami do układania nut i "komponować" małe utwory.
Dzięki małym krokom nauki i szczegółowo omówionym lekcjom uczniowie otrzymują solidne wykształcenie gitarowe. Na przykład intensywna nauka gry kciukiem utrwala sekwencje ruchowe, co jest ważne, ponieważ motoryka mała u dzieci nie jest jeszcze tak dobrze rozwinięta. Z drugiej strony, powolna progresja umożliwia także prowadzenie zajęć grupowych dla uczniów o różnych zdolnościach motorycznych i różnym tempie uczenia się.
Elementarna wiedza muzyczna (nuty, wartości i nazwy nut, klucz wiolinowy, sygnatura czasowa i sygnatura czasowa, akordy, symbole akordów itp.) jest poznawana i pogłębiana w formie zabawy poprzez wykorzystanie gry nutowej oraz stron z zadaniami i łamigłówkami.
) jest poznawana i pogłębiana w zabawny sposób poprzez grę w nuty oraz strony z zadaniami i łamigłówkami: Nad każdą zabawą czuwają trzy małpie twarze z brakującymi ustami. Po preludium nauczyciel decyduje, ile ust może dorysować uczeń: trzy śmiejące się małpy = bardzo dobrze! - W ten sposób uczeń jest pozytywnie wzmacniany, rozwija się jego pewność siebie i uzasadniona duma z własnego występu.