Praktykujący grę na fortepianie jako hobby mają zazwyczaj na myśli dwa cele: grę na nutach, przy jak najszerszej gamie muzyki klasycznej, pop i jazzowej oraz grę bez nut, tj. umiejętność towarzyszenia melodiom z akordami, grania piosenek przy uchu i swobodnej improwizacji. W tym tomie oba tematy zostały omówione w sposób spójny i systematyczny. Podczas gdy większość szkół pianistycznych preferuje muzykę klasyczną lub popularną, te dwa obszary są tu zrównoważone.
Wyraźnie ustrukturyzowane rozdziały dotyczą różnorodnych i interesujących tematów: epoki baroku, muzyki klasycznej i romantycznej, popularnych stylów fortepianowych (np. ragtime, boogie, rock 'n' roll, ballada pop), bluesa i gatunków opery, operetki i baletu.